Warto wiedzieć
_____________



Spis treści (wszystkie dostępne artykuły)

1. Choroby pasożytnicze psów są groźne dla ludzi
2. Choroby przenoszone przez kleszcze
3. Tasiemczyce




-- Choroby pasożytnicze psów są groźne dla ludzi! --


Glistnica

Nicienie są najczęściej spotykanymi pasożytami psów i kotów. Toxocara canis - glista psia, Toxocara felis - glista kocia - to dwa główni przedstawiciele tej grupy pasożytów.

Drogi zarażenia

Szczenięta mogą zarażać się larwami glist już w życiu płodowym, a po przyjściu na świat larwami, które mogą znajdować się w mleku suki, lub w inwazyjnych jajach w środowisku zewnętrznym. Kocięta rodzą się wolne od glist i po raz pierwszy mogą zarażać się z mlekiem kotki. W niektórych regionach Polski 95 % szczeniąt rodzi się zarażonych. W organizmie szczeniąt i kociąt odbywa się pełen cykl rozwojowy pasożyta - larwy odbywają wędrówkę w tkankach poprzez płuca, oskrzela, jamę ustną - i tu połknięte wracają do jelit, gdzie rozwijają się w dorosłe glisty. Samice glist składają 20-50 tys. jaj dziennie, które z kałem są wydalane do środowiska.

Odmiennie przebiega rozwój pasożyta u zwierząt powyżej 3 miesiąca życia - gdy do zarażenia dochodzi poprzez zjedzenie inwazyjnych jaj ze środowiska. Wówczas cykl rozwojowy pasożyta zatrzymuje się na postaciach larwalnych, które umiejscawiają się w tkankach i nie rozwijają się już w postacie dorosłe. Takie larwy są nazywane larwami drzemiącymi. Podczas ciąży u suki, przy udziale hormonów ciążowych,larwy drzemiące uaktywniają się i zarażają płody w macicy, a po porodzie przedostają się również wraz z mlekiem do przewodu pokarmowego szczeniaka.

Inwazje robaków należy koniecznie zwalczać

Zarażone zwierzęta często wolniej się rozwijają, co nie zawsze - zwłaszcza w początkowym okresie choroby - jest zauważane przez opiekuna. Pasożyty uszkadzają mechanicznie tkanki żywiciela, wydzielają toksyny, obniżają jego odporność i zwiększają podatność na wtórne zakażenia bakteryjne, wirusowe i grzybicze. Przy masowej, nie leczonej inwazji dochodzi do wyniszczenia organizmu z wyrażnymi objawami chorobowymi. Może też dojść do zaczopowania światła jelit, co prowadzi do śmierci.

Jak zaraża się człowiek?

Do zarażenia dochodzi poprzez zjedzenie inwazyjnych jaj glist, jest to więc tzw. "choroba brudnych rąk". Nieodrobaczane zwierzęta stanowią bezpośrednią przyczynę zachorowania ludzi, a zwłaszcza dzieci, które mają z nimi bliski kontakt. Badania wykazały, że u co czwartego psa w okrywie włosowej mogą znajdować się w pełni zarażliwe jaja. Sprzyja temu lepkość jaj glisty,a także zachowanie psów (tarzanie się). Dzieci nie mają utrwalonego nawyku mycia rąk, więc częściej niż dorośli padają ofiarą inwazji. Grożne jest też zjawisko geofagii (zjadanie ziemi, piasku), które występuje u dzieci.

Dorośli zarażają się najczęściej zjadając źle opłukane z ziemi owoce, warzywa, a także nie myjąc rąk po wykonaniu prac ziemnych przed posiłkiem, czy przed paleniem papierosów.

Glistą psią lub kocią możemy zarazić się nie będąc nawet właścicielem zwierzęcia.

Objawy zarażenia u ludzi

Wyróżniamy kilka postaci choroby:

- bezobjawowa - eozynofilia może być jedynym wskażnikiem zarażenia,
- uogólniona - zespół larwy wędrującej trzewnej,
- oczna - larwa wędrująca oczna,
- mózgowa.

W postaci uogólnionej obserwuje się pogorszenie samopoczucia, spadek apetytu, masy ciała, gorączkę, ból brzucha, wysypki skórne, obrzęki, kaszel - czasem występuje zapalenie płuc, mięśnia sercowego, astma, objawy alergiczne.

Postać oczna: najczęściej występuje u starszych dzieci i młodzieży. W tym przypadku jedna lub kilka larw atakują zwykle jedno, rzadziej oboje oczu. Występują zaburzenia widzenia, zez, bielmo, a nawet całkowita utrata wzroku.

Postać mózgowa - najczęściej dotyka dzieci. Występują tu zaburzenia w zachowaniu - nadpobudliwość, rozdrażnienie. W bardzo ciężkich przypadkach może dojść do zapalenia opon mózgowych, niedowładów, porażeń.

Leczenie glistnicy jest trudne, długotrwałe i nie zawsze kończy się sukcesem. Powodzenie terapii jest tym większe, im szybciej zdiagnozuje się chorobę.

Jak zmniejszyć ryzyko zarażenia?

Należy pamiętać o częstej i dokładnej higienie rąk, myciu warzyw, owoców. Sprzątać odchody zwierząt. Regularnie odrobaczać zwierzęta. Dobry program odrobaczania chroni Twojego pupila i Ciebie.

Szczenięta można odrobaczać już od 2 tygodnia życia, przy czym zaleca się powtórzenie tego zabiegu po 2 tygodniach, a następne kuracje przeprowadzać co miesiąc do ukończenia 6 miesięcy. Dorosłe psy należy odrobaczać co 3 miesiące. Pierwsze odrobaczenie u kociąt przeprowadza się około 3-4 tygodnia życia, kolejne analogicznie jak podano wyżej.

Dlaczego należy sprzątać odchody zwierząt?

Świeży kał pochodzący nawet od zarażonych psów i kotów nie stanowi zagrożenia dla innych zwierząt i ludzi. Wydalone wraz z kałem jaja glist stają się zdolne do zarażenia dopiero po 2-7 tygodniach(w zależności od warunków atmosferycznych). Sprzątając kał właściciel usuwa jaja pasożytów, które z czasem mogą stać się bardzo niebezpieczne. Jaja glist są bowiem bardzo oporne na warunki środowiska i mogą w nim przetrwać nawet kilka lat. Mogą być przenoszone na obuwiu w odległe miejsca,także do domu. Mogą być przenoszone przez owady, mogą dostać się do wody.

_________________________________________


Choroby przenoszone przez kleszcze

Kleszcze są pasożytami żywiącymi się krwią. Podczas żerowania kleszcza wraz z jego śliną przedostają się do organizmu żywiciela czynniki chorobotwórcze, takie jak bakterie, wirusy, pierwotniaki, które są przyczyną ciężko przebiegających schorzeń, zagrażających życiu Twojego pupila. Jedną z tych chorób jest Babeszjoza - powodowana przez pierwotniaka Babesia Canis. W przebiegu choroby uszkodzeniu ulegają krwinki czerwone, wątroba, nerki, a czasem również inne narządy wewnętrzne i układ nerwowy.

Pierwsze objawy choroby często są niespecyficzne i słabo wyrażone: osowiałość, pogorszenie apetytu, osłabienie, niechęć do zabaw i spacerów. W trakcie rozwoju choroby mogą pojawić się bardziej charakterystyczne objawy-gorączka, ciemnobrązowe zabarwienie moczu, zmniejszona ilość moczu, wymioty, biegunka, żółtaczka.

Im wcześniej rozpoznana choroba, tym większe szanse na wyleczenie. W przypadku póżnego rozpoznania dochodzi do nieodwracalnego uszkodzenia narządów, ich niewydolności i śmierci zwierzęcia. Do innych chorób przenoszonych przez kleszcze należą: erlichioza, borelioza, hepatozoonoza, odkleszczowe zapalenie mózgu

Jak możesz uchronić swojego pupila przed grożnymi chorobami?

Można zapobiegać inwazji kleszczy, stosując preparaty do zwalczania kleszczy w postaci oprysków, "spot on" oraz impregnowanych odpowiednimi substancjami obroży dostępnych w lecznicach weterynaryjnych. Ponadto w sezonie żerowania kleszczy warto codziennie oglądać skórę zwierzęcia pod kątem obecności kleszczy, zwracając szczególną uwagę na okolice głowy, pach, pachwin, krocza i odbytu. Po stwierdzeniu obecności kleszcza należy go jak najszybciej usunąć. Podczas tego zabiegu należy uważać, by go nie zgnieść, gdyż sprzyja to przeniesieniu patogenów obecnych w tkankach kleszcza do organizmu psa. Jeżeli istnieją wątpliwości co do bezinwazyjnego usunięcia kleszcza, najlepiej zwróć się o pomoc do lekarza weterynarii.

_________________________________________


Tasiemczyce

Jakie gatunki Tasiemców są grożne dla naszych podopiecznych i dla nas?

Dipylidium Caninum -tasiemiec psi

- w Polsce notowany u 10-51% psów i 51-71% kotów

- Długość ciała dorosłego pasożyta bytującego w jelitach może osiągać 80 cm

- Charakterystyczne jest to, iż jego człony maciczne kształtem przypominające pestkę ogórka lub dyni, nie tylko z kałem opuszczają organizm żywiciela, ale mają zdolność samoistnego wypełzania z odbytu. Mogą pełzać po sierści naszego czworonoga, po podłożu, na którym przebywał, a także po naszym ubraniu. Człon maciczny ma postać " torebki " wypełnionej tysiącem jaj tasiemca.

- Żywicielem pośrednim tego pasożyta jest pchła.

- Zwierzę zaraża się przypadkowo zjadając pchłę, w której znajduje się postać larwalna tasiemca. Ma to miejsce podczas "podgryzania" i wylizywania sierści lub w przypadku kotów podczas codziennej " kociej toalety ". Ze względu na swoisty dla tego gatunku rytuał " mycia się " koty są bardziej narażone na inwazję tym pasożytem.

Objawy zarażenia u ludzi

- u osób dorosłych zwykle bezobjawowo
- u dzieci występują objawy niestrawności, utrata apetytu, bóle brzucha, wymioty.

Jak zaraża się człowiek?

Podobnie jak zwierzę człowiek zaraża się zjadając pchłę z larwą tasiemca. Zwierzę wygryza pchłę ze swojej sierści, a następnie liże człowieka, lub gdy człowiek, całując psa lub kota przypadkowo ją połknie.

- U dzieci zarażenie ma najczęściej miejsce podczas zabawy z czworonogiem.

- Głaskanie pupila, a następnie spożywanie pokarmu bez uprzedniego umycia rąk, może także skutkować zarażeniem. Dzieci, które nie mają nawyku mycia rąk i często wkładają swoje paluszki do buzi, są bardziej narażone na inwazję.

- Pamiętajmy, iż zapobieganie inwazji tasiemca Dipylidium caninum powinno opierać się nie tylko na profilaktycznym podawaniu leków przeciwrobaczych, lecz także na zwalczaniu pcheł, dzięki czemu zostanie przerwany cykl rozwojowy tego pasożyta!

Hydatigera taeniaeformis

- Żywicielem ostatecznym jest kot

- Pasożyt występuje u 3-52% populacji kotów

- Człony maciczne tego tasiemca również mają zdolność pełzania.

- Żywicielem pośrednim tego pasożyta są gryzonie.

- Koty zwłaszcza wychodzące z domów lub dzikie, ze względu na swój instynkt łowiecki są narażone na kontakt z larwami pasożyta, bytującymi w ciele myszy i szczurów.

Echinococcus granulosus / multilocularis - tasiemiec bąblowcowy

- Rzadko notowane w Polsce pasożyty, ale bardzo niebezpieczne dla człowieka.

- Postacie dorosłe występują w jelitach psów, lisów oraz kotów rzadko powodując jakiekolwiek objawy. Długość ciała dojrzałego tasiemca wynosi tylko kilka milimetrów.

- Żywicielami pośrednimi tego tasiemca są zwierzęta hodowlane, towarzyszące, gryzonie i człowiek.

Jak zaraża się człowiek?

- Człowiek zaraża się zjadając jaja tasiemców, które praktycznie przy sprzyjających warunkach środowiska od razu po wydaleniu z kałem są zdolne do inwazji.

- Żródłem zarażenia są nie umyte lub żle opłukane owoce i warzywa

- Bardzo niebezpieczne jest zjadanie nie umytych leśnych owoców, np jagód, gdyż są one często zanieczyszczone jajami tasiemca Echinococcus multilocularis, który bytuje głównie u lisów.

- Jaja również mogą przyklejać się do okrywy włosowej naszych pupili, skąd mogą być przenoszone na nasze ręce i do ust.

Objawy zarażenia u ludzi

- Po spożyciu jaja tasiemca w przewodzie pokarmowym wykluwa się z niego larwa, która wraz z krwią wędruje najczęściej do wątroby lub płuc, nerek, śledziony, mózgu.

- Larwa tasiemca E.granulosus ma postać powiększającego się pęcherza wypełnionego płynem. Wewnątrz pęcherza znajdują się formy rozwojowe tasiemca tzw protoskoleksy.

- Niebezpieczeństwo stanowi pęknięcie pęcherza, które może prowadzić do wstrząsu anafilaktycznego lub do wtórnej echinokokozy. Uwolnione z pęcherza liczne protoskoleksy dadzą początek nowym pęcherzom bąblowcowym. Takie przypadki kończą się smiertelnie.

- W przypadku larwy tasiemca E.multilocularis - wzrasta ona w wątrobie w sposób naciekowy, przypominając nowotwór, z którym jest też często mylona.

- Objawy towarzyszące echinokokozie zależą od lokalizacji larwy.

Taenia ovis, T.hydatigena, T.pisiformis, T.cervi

- Postacie dorosłe tych pasożytów umiejscawiają się w jelicie cienkim zwierząt mięsożernych - w zależności od gatunku pasożyta żywicielem ostatecznym tasiemca może być pies, lis czy też kot.

- Zwierzęta mięsożerne zarażone tasiemcem wydalają wraz z kałem jaja pasożyta.

- Żywicielami pośrednimi w zależności od gatunku tasiemca są świnie, owce, zające, sarny oraz jelenie.W ciele tych zwierząt po zjedzeniu inwazyjnych jaj tasiemca rozwijają się larwy zwane wągrami.

- Nasi podopieczni zarażają się tymi tasiemcami spożywając tkanki żywicieli pośrednich wraz z wągrami.

- Reasumując przyczyną zarażenia zwierząt towarzyszących jest skarmianie ich odpadami zwierzęcymi.

Multiceps multiceps

- Żywicielem ostatecznym jest pies lub inne zwierzęta mięsożerne. Dorosła postać rozwija się w jeicie cienkim. Jaja wydalane są z kałem.

- Żywiciel pośredni (głównie owce, kozy) zaraża sie zjadając jaja tasiemca. Z połniętych jaj rozwija się larwa, która usadawia się w mózgu.

- Człowiek też może być żywicielem pośrednim!

- Nasi podopieczni zarażją się tym tasiemcem zjadając tkanki żywiciela pośredniego wraz z postaciami larwalnymi pasożyta.

Mesocestoides lineatus

- Postać dorosła pasożyta bytuje w jelicie cienkim psa, jaja wydalane są z kałem.

- Do pełnego rozwoju pasożyt potrzebuje dwóch żywicieli pośrednich. Pierwszym żywicielem pośrednim jest mechowiec (roztocza, które żyją na każdej trawie). Drugim żywicielem pośrednim są płzay, gady, ptaki, gryzonie.

- Po zjedzeniu drugiego żywiciela pośredniego przez psa dochodzi do zarażenia tasiemcem.

Diphyllobothrium latum

- Żywicielem ostatecznym jest pies, ale może też być nim człowiek!

- Również ten tasiemiec do pełnego rozwoju potrzebuje dwóch żywicieli pośrednich (oczlika i ryby słodkowodne)

- Pies po zjedzeniu ryby z larwami tasiemca staje się żywicielem ostatecznym.

Objawy tasiemczycy u zwierząt towarzyszących

- najczęściej u młodych zwierząt obserwujemy objawy choroby, nierzadko zarobaczenie przebiega bezobjawowo.

- zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego (zmienny apetyt, wymioty, biegunka, zaparcia)

- duży, wzdęty brzuch

- świąd skóry, a zwłaszcza okolicy odbytu (lizanie okolicy odbytu, saneczkowanie)

- osłabienie, posmutnienie (brak chęci do biegania i zabawy)

- zahamowany wzrost i rozwój

- anemia

- matowy włos

- człony tasiemca na fałdach odbytu lub na sierści

- przy masowej inwazji nawet objawy nerwowe - drgawki, podniecenie

- objawy alergiczne

Powyższe objawy wynikają ze szkodliwego oddziaływania pasożytów przewodu pokarmowego na organizm gospodarza. Tasiemce przyczepiają się do błony śluzowej jelit za pomocą przyssawek oraz haków, powodując mechaniczne uszkodzenie ściany jelit. Pasożyty wydalają toksyczne produkty przemiany materii, "objadają"organizm z witamin głównie z grupy B (B12), powodując niedokrwistość. Masowa, nieleczona inwazja może doprowadzic do zaczopowania jelit i śmierci zarobaczonego zwierzęcia.

Odrobaczaj psy i koty regularnie!

Dorosłe zwierzęta odrobaczamy raz na kwartał!

Dla młodych zwierząt oraz suk i kotek przed pokryciem oraz w ciąży i karmiących istnieją oddzielne programy odrobaczania, o których powie Ci lekarz weterynarii.

Twój lekarz weterynarii przedstawi Ci wzorowy program odrobaczania dla Twojego psa czy kota, pozwoli Ci to lepiej kontrolować profilaktykę przeciw pasożytniczą u czworonoga.

Zwróć się z zakupem środka przeciwrobaczego do swojego lekarza weterynarii, byś miał pewność, że środek odrobaczający, który podasz swojemu czworonogowi ma odpowiednie spectrum działania przeciwrobaczego, jest dostosowany do gatunku, stanu fizjologicznego i wieku Twojego pupila.

Nie zaopatruj się w środki przeciwrobacze w aptekach, sklepach zoologicznych - są nieskuteczne!

Pamiętaj, że odrobaczamy tylko zdrowe zwierzęta, jeśli masz jakieś wątpliwości, co do stanu zdrowia swojego podopiecznego pokaż go lekarzowi weterynarii.

Pamiętaj by łącznie z profilaktyką przeciw robakom wewnętrznym, stosować profilaktykę przeciw pchelną, by przerwać cykl rozwojowy Tasiemca psiego!

Witamy Państwa na stronie Gabinetu weterynaryjnego PRIMA-WET na Osiedlu Pogodnym w Gdańsku. Gabinet mieści się w Centrum Handlowym POGODNE.




Naszym celem jest dbanie o zdrowie i dobre samopoczucie Waszego pupila. Zapewniamy szerokie spectrum usług weterynaryjnych, popartych fachową wiedzą, doświadczeniem i profesjonalną obsługą. Służymy radą i pomocą w każdej sytuacji.

Naszym zamiarem jest ciągłe podnoszenie kwalifikacji zawodowych poprzez udział w licznych kongresach i szkoleniach, by stale pogłębiać wiedzę oraz ulepszać jakość i zakres oferowanych usług. Zachęcamy do odwiedzenia nas w Gabinecie.